Ενώπιον στα πραγματικά θύματα έχουμε χρέος, όλοι, να μην επιτρέπουμε παραχάραξη της ιστορικής Αλήθειας.

 

    

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος τιμούμε τους Ήρωες και τα Θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από το τούρκικο καθεστώς και τους τουρκο-ισλαμιστές.

Η ανάδειξη της Γενοκτονία και εκδηλώσεις για την επίσημη αναγνώριση κορυφώθηκαν από το 1986, με τις πρώτες ανοικτές εκδηλώσεις του Παμποντιακού Συλλόγου «η Αργώ» στην Ελλάδα.

Το 1994 η Βουλή ψήφισε το νόμο 2193/1994-ΦΔΚ78/Π.Γ.99/1994 που καθιέρωσε και επισήμως την 19η Μαΐου Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού [η ημερομηνία δεν είναι τυχαία – την 19η Μαΐου 1919 αποβιβάστηκε στην Αμισό (Σαμψούντα) ο στρατιωτικός απεσταλμένος του σουλτάνου Κεμάλ Μουσταφά για να οργανώσει με τους τούρκους ισλαμιστές το δεύτερο στάδιο της Γενοκτονίας στον Ελληνικό Πόντο, για να ”τελειώσουν” το Ποντιακό ζήτημα.  Στο δεύτερο στάδιο της Γενοκτονίας (1920-1923) οι τούρκοι είχαν την αμέριστη στήριξη του Μπολσεβίκικου Επιτελείου του Λένιν με πλήθος όπλων, στρατιωτικούς συμβούλους και πολύ χρήμα, μαζί με αυτήν της Γερμανίας].

Ορισμένοι ανενημέρωτοι και κυρίως ορισμένοι με σκόπιμες ενέργειες παραχαράσσουν την σημασία της 19ης Μαΐου και την παρουσιάζουν σαν δήθεν ”ημέρα Γενοκτονίας των Ελλήνων της Οσμανικής Τουρκίας”  ή  σαν ”ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής”, ή σαν ”ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας των Χριστιανικών Λαών της Ανατολής” κ.ο.κ., με μόνο στόχο να μην ακούγεται και να εξαλειφθεί από την καθημερινή επικοινωνιακή, πολιτισμική δραστηριότητα των νέων Ποντίων και των υπολοίπων Ελλήνων ο όροςΠοντιακός Ελληνισμός”, και εν τέλει να εξαλειφθεί ως κύριο στοιχείο της Αυτογνωσίας τους.  Ήδη, στα σχολεία της Ελλάδας έβγαλαν σταδιακά, από την κυβέρνηση Σημίτη και μετά, όλη την ιστορική ύλη που αναφέρονταν στον Ποντιακό Ελληνισμό (…).

Μετά την αναγνώριση το 1994 της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τη Βουλή της Ελλάδας, συζητήθηκε το 1998 στην ίδια Βουλή το θέμα του υπόλοιπου Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, αλλά δεν εκδόθηκε ποτέ σχετικός νόμος (…). Οι έλληνες Μικρασιάτες δεν κινητοποιήθηκαν ούτε οργανώθηκαν ποτέ, δυστυχώς, όσο χρειαζόταν για να αγωνιστούν και να επιτευχθεί θεσμική κατοχύρωση/αναγνώριση της Γενοκτονίας και του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Από το 1922, συμβιβάστηκαν στα μικτά, ελλαδικά δεδομένα χωρίς να υπερασπιστούν όπως έπρεπε την ιστορική αλήθεια που τους αντιστοιχούσε.

Την ισοπεδωτική πιο πάνω παραχάραξη και αλλοτρίωση, με στόχο τους νέους Ποντίους, προωθούν με κείμενα και προσκλήσεις για την 19η Μαΐου στα οποία δεν αναφέρουν και αποκρύπτουν συστηματικά ότι είναι Ημέρα καθιερωμένη στη Μνήμη της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Τακτικές απόκρυψης της ιστορικής και πολιτισμικής παρακαταθήκης του Ποντιακού Ελληνισμού συναντώνται σε δημοσιεύσεις και διαφόρων ”φορέων ελληνικού πολιτισμού”, που χρηματοδοτούνται από ελλαδικές δομές.  Σχετικά, ο Παμποντιακός Σύλλογος «η ΑΡΓΩ» απέστειλε προσφάτως επιστολή στα στελέχη του ελλαδικού, επονομαζόμενου ”Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού” στην Μόσχα [Греческий Культурный Центр, в Москве] για τις ελλιπέστατες δημοσιεύσεις και επιστολές του προς τους συμπατριώτες μας στο εξωτερικό (στα ρωσικά) περί ελληνικού πολιτισμού στην Ελλάδα, που εμφανίζουν ανεπίτρεπτα κενά περί τω ”Ποντιακό Ελληνισμό”.

Τις ημέρες αυτές στέλνονται και πάλι διάφορα κείμενα και προσκλήσεις για την 19η Μαΐου, όπου αποκρύπτεται (πόσο πια, η ανιστόρητη άγνοια..) ότι η Ημέρα αυτή καθιερώθηκε για απόδοση τιμής στους Ήρωες και Μάρτυρες της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και όχι απροσδιόριστα για κάποιους ”έλληνες της Οσμανικής Τουρκίας”. Τιμούμε όλα τα θύματα του τούρκικου καθεστώτος, όχι όμως μέσω της προωθούμενης τεχνητής λήθης του κύριου εγκλήματός του έναντι του Ελληνισμού.

Ενώπιον στα πραγματικά θύματα έχουμε χρέος, όλοι, να μην επιτρέπουμε παραχάραξη της ιστορικής Αλήθειας.

Στις 19 Μαΐου, αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους
πάνω από 353.000 Μάρτυρες και Ήρωες του Ρωμέϊκου Πόντου
άνδρες, γυναίκες, παιδιά που δολοφονήθηκαν με βασανιστικές μεθόδους από τους τούρκους-ισλαμιστές και συνεργούς τους.


ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΗΜΗ